Νικολαΐτες

Χριστιανική αίρεση που αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (β’ 6 και 15). Η ίδρυσή της αποδίδεται στον Νικόλαο της Αντιοχείας, έναν από τους επτά διακόνους που εξέλεξαν στην Ιερουσαλήμ οι Απόστολοι. Από τις πληροφορίες των πρώτων χριστιανών, οι οποίες είναι όμως αβέβαιες και δεν έχουν επαληθευτεί, οι Ν. γνωστοί για την έκλυση των ηθών τους, πρέσβευαν - ακολουθώντας τον διδάσκαλό τους - γνωστικές διδασκαλίες και δικές τους θεολογικές αντιλήψεις σχετικά με την ανάσταση της σάρκας και το βάπτισμα.

* * *

οι (ΑΜ Νικολαῗται)

γνωστικίζοντες αιρετικοί τού 1ου μ.Χ. αιώνα, οπαδοί τής διδασκαλίας τού Βαρλαάμ στην Πέργαμο, στην Έφεσο και στα Θυάτειρα τής Μικράς Ασίας, οι οποίοι ζούσαν έκλυτο και ακόλαστο βίο και νόμιζαν ότι έτσι θα προσεγγίσουν περισσότερο τον Θεό

νεοελλ.-μσν.

οπαδοί αίρεσης τού 15ου μ.Χ. αιώνα στη Βοημία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από το όν. τού Νικολάου Αντιοχείας, που λέγεται, ότι ηγήθηκε τής αίρεσης].